ایران در اواخر عهد باستان
«اواخر عهد باستان» اصطلاحی است که به دوران گذار از عصر باستان به قرون میانی در سرزمین‌های شرقی دریای مدیترانه اطلاق می‌شود. از دههٔ هفتاد میلادی، پژوهشگران از این اصطلاح برای بررسی تاریخ امپراطوری بیزانس استفاده کردند و آثار فراوانی را در این مکتب پژوهشی، که بنیان‌گذار آن را باید پیتر براون دانست، پدید آوردند. در سال‌های اخیر پژوهشگران تاریخ اواخر عهد باستان، به سرزمین‌های شرقی‌تر رودخانهٔ فرات تا سرحدات رودخانهٔ جیحون توجه بیشتری نشان دادند. این محدوده تقریباً برابر با قلمرو شاهان ساسانی است و از این روی تاریخ ایران در عهد ساسانی اینک بخشی جداناشدنی از پژوهش‌های اواخر عهد باستان است. مجموعهٔ «ایران در اواخر عهد باستان» به پژوهش‌های معتبر دربارهٔ این دوره از تاریخ اختصاص دارد.